Expo Niki Robette

Haar witte veelvlakken onthullen architecturale en evolutieve codes die zijn ontwikkeld tijdens haar studie architectuur.

De compositie haalt inspiratie uit het kubisme en de dynamische fragmentatie. De elementen worden uitgesneden om vervolgens opnieuw te worden samengesteld. Ze kunnen alleen, samengevoegd, gestapeld, overlapt worden gelezen en bieden talloze perspectieven, afhankelijk van de posities of de vormen van de samenstellingen.

Het onderzoek streeft naar het creëren van spanning rond een hoofdlijn die zich door de ruimte verheft of samensmelt met het vlak.

De vormen rekken uit, in een enkel blok, verticaal of horizontaal, een alliantie tussen balans en onbalans.

Ze zijn ontworpen als mutanten, in voortdurende metamorfose.

Deze aanwezigheden reageren op elkaar, waar krachten elkaar tegenwerken.

De kunstenaar onderzoekt het constructivisme in zijn abstractie door "het huis in het huis" te brengen, een ruimte in een ruimte.

Het witte licht doet zijn werk en verlicht de verschillende facetten van de monoliet, waarbij de randen of de rondingen worden benadrukt, en fungeert als een matte spiegel die dooft en de menselijke aspiratie om de aarde te bewonen weerspiegelt.